Vorige week liep ik de marathon van Rotterdam, waarbij ik mezelf oprecht verraste met mijn eindtijd. In deze blog vertel ik alles over mijn voorbereiding, de marathon zelf en mijn volgende doelen. Daarbij deel ik ook welke (sport)voeding heeft bijgedragen aan mijn resultaat!

De voorbereiding

In september afgelopen jaar zag ik via Instagram dat toptrainster Grete Koens ook trainingsbegeleiding aan amateurs aanbiedt. Omdat ik er zeker van ben dat ik als looptrainer veel van haar kan leren besloot ik ‘mezelf in te zetten als object’ en me door haar te laten begeleiden. Op dat moment stond de marathon van Eindhoven al gepland en we besloten na deze marathon te starten. Eindhoven liep ik op mijn ‘ultrabasis’ in 3:05. Na de marathon besloot ik in overleg met Grete om te gaan trainen voor een tijd onder de 3 uur. De Two Rivers marathon op 26 maart 2023 werd in de agenda gezet! Mijn loopmaatje en goede vriend Marcel trainde met me mee.

Helaas liep ik een kuit-/scheenblessure op in Eindhoven, dus de eerste weken bij Grete trainde ik vooral alternatief. Sinds lange tijd weer blokjes en sprintjes op de racefiets! In januari was mijn blessure nagenoeg hersteld en startten we met de specifieke marathonvoorbereiding. Mijn schema bestond uit 5 keer per week lopen: 3 duurlopen, 1 marathonspecifieke training en 1 intervaltraining (treshold / sprintjes). Aangevuld met 2 keer krachttraining en soms nog wat fietsen. De omvang was eigenlijk week in week uit gelijk. Steeds rond de 90 kilometer. Iedere training ging goed, ik bleef me fris voelen en voelde me sterker worden. Tot helaas 3 weken voor de marathon corona toch nog even toesloeg en ik er ook echt ziek van was. Ik lag eruit en baalde natuurlijk enorm!

Maar…… 3 weken na de Two Rivers was de marathon van Rotterdam en ik besloot daar dan maar mijn pijlen op te richten. Een goede zet, want na 3 weken was ik weer terug op het niveau van voor corona en kon ik weer lekker verder trainen. Pijntjes bleven onder controle (met dank aan mijn geweldige fysio Mirte Landweer van BijCas) en ik voelde me steeds beter. Dat Marcel de Two Rivers dik onder de 3 uur liep met nagenoeg dezelfde voorbereiding gaf ook moraal. Ik was er klaar voor! Vanaf de zes weken voor de marathon nam ik supplementen van Xendurance. De Lactic Acid Buffer, de Immune Boost en iedere avond de Collagen en Greens. De perfecte combi als je het mij vraagt!

De marathon!!!

Na een goede taperweek (niet mijn hobby) en 2 dagen vooral op de kruk zitten op de expo in Rotterdam was het zover: de marathon!! Met Grete had ik een plan gemaakt: tot 32 km strak 4:15/km lopen en daarna ‘lopen met mijn hart’. Versnellen als het kon. De dag voor de marathon at ik vrijwel geen vezels, dronk ik veel en zat ik hoog in mijn koolhydraten. Wit brood en ’s avonds 6(!) pannenkoeken op karakter. Ik had best een aardige nacht en werd een tikje gespannen wakker. 4 witte boterhamen met appelstroop 3 uur voor de wedstrijd en een dubbele espresso. Verder nam ik niks, behalve nog wat hypotone sportdrank. Dit werkt voor mij goed omdat ik vrij snel darmklachten krijg. Ik had 4 gels bij me, 3 Xendurance gels en 1 BYE Pro Fruit gel. In mijn sportbh stopte ik wat Powergel shots van Powerbar met cafeïne.

Toen ik mijn schoenen aantrok (de nieuwe Rocket X van Hoka) voelde ik eigenlijk al dat het goed zat. Ik startte om 10 uur in het NK-vak. Toen ik na het startschot de Erasmusbrug op rende wist ik het zeker: dit was mijn dag! De gels die ik bij me had wilde ik om de 7/8 km nemen en Maarten zou hypotone sportdrank en wat extra gels aangeven onderweg. De eerst kilometer ging in 3:45 (veel te hard) en ik zag direct het gezicht van Grete voor me;). Ik nam wat gas terug, maar toch bleef ik rond de 4.02/km lopen. De eerste 5 kwam ik door in 20:05. Niet helemaal volgens plan dus. Maar het voelde zo goed en gas terugnemen voelde gewoon niet goed. Ik herinnerde me ineens dat Grete ooit gezegd had dat ik mijn hartslag de eerste halve onder de 160 moest houden en daarna mocht hij wat verder klimmen. Ik checkte mijn hartslag en die zat op 156 dus dat zat wel goed. Op 8 km nam ik mijn eerste gel en die viel goed. De 10 kwam ik door in 40:35 en de kilometers vlogen voorbij. Ik kwam niet echt in een groepjes, maar pikte nu en dan eens even ergens aan. Op 16 km de 2^e gel en de halve kwam ik door in 1:26:08 (een nieuw PR). Ik kon me eigenlijk niet voorstellen dat dit goed kon blijven gaan, maar mijn hartslag was nog steeds mooi laag en ik voelde me ontzettend ontspannen.

Ik genoot enorm van het publiek en bleef vertrouwen houden. De derde gel ging erin op 23 kilometer en ook die viel weer heel goed. Maar helaas verloor ik toen mijn laatste gel bij 26 kilometer. Omdat ik verwachtte dat Maarten er weer ieder moment zou staan schoot ik niet direct in de paniek, maar ik wist wel dat ik het niet ging redden zonder gels. Gelukkig had ik nog wat powergel shots. Iedere post pakte ik wat water, maar doordat het vrij koud was had ik niet enorm veel vocht nodig. Toen ik Maarten nog steeds niet zag bij 29 km kreeg ik het toch wat benauwd. Ik begon te voelen dat ik echt wat energie nodig had.

Bij 32 km liep ik rond de Kralingse plas en wist ik dat ik mocht gaan versnellen als het goed voelde. Ik riep rond of iemand een gel voor me had en kreeg gelukkig van een geweldige man een energiegel. Heel geconcentreerd en met cafeïne, maar ik had het echt nodig! Ook deze gel viel gelukkig goed en ik voelde de energie in mijn benen lopen. Heerlijk! Ik besloot wat te gaan versnellen. Bij 34 km kreeg ik 3 supermooie videoboodschappen die me een extra boost gaven (de kilometer erna ging in 3:52). Ook stond Maarten daar weer met nog 2 extra gels die ik allebei voor de helft nam.

Ik kon het bijna niet geloven maar voelde me echt nog steeds heel erg fris en niet vermoeid. Mijn hartslag was iets opgelopen, maar nog altijd niet hoog. Ik haalde alleen maar lopers in en bleef versnellen. De laatste 10 liep ik dan ook onder de 40 minuten. Ik kreeg alles mee en de aanmoedigingen langs de kant stimuleerden me enorm. De laatste 500 meter vloog ik en kon ik het bijna niet geloven. Een negatieve split (de tweede helft ging in 1:25:04, weer een nieuw PR????) en nog vol energie kwam ik over de finish in 2:51:12. In plaats van over een dranghek te moeten hangen liep ik heeeeeel blij door en vertelde iedereen om me heen hoe blij ik was. Ik voelde me goed en niet totaal verzuurd. Wat een prachtige ervaring!

Na de marathon en nieuwe doelen!

Ik kon gelijk goed eten en drinken (isotone sportdrank en eiwitreepje erin) en bleef me verbazen over hoe ik me voelde. Ik was uiteindelijk 4^e op het NK in mijn leeftijdscategorie, 10^e NK overall van de vrouwen en 36^e van alle deelnemende vrouwen. Ik ben zelf naar huis gereden en verwachtte pijn bij het uitstappen, maar ook dat bleef uit. Hoewel ik het zelf nog steeds bijna ongeloofwaardig vind, had ik maandag en dinsdag alleen wat lichte spierpijn. Woensdag voelde ik me volledig hersteld. Ik belde met Grete en samen legden we nieuwe doelen vast. Eindhoven sub 2:45 in het najaar. Maar nu eerst 20-21 mei een tweedaagse ultra op de Azoren! Daarna wil ik wat PR’s op de kortere afstanden aanscherpen en wat vaker mijn supermooie Gravelbike gebruiken. En ik blijf lekker trainen onder begeleiding van Grete. Ik heb nu alweer zin in al deze mooie uitdagingen!